Yakın zamanda *CMAJ* dergisinde yayımlanan popülasyon temelli bir kohort çalışması, tıbbi tedavilerini tamamlamadan hastanelerden ayrılan hastaların karşılaştığı tehlikelere ilişkin kritik bilgiler ortaya koymuştur.
Kanada'nın British Columbia eyaletinde yürütülen çalışmada, 2015 ve 2019 yılları arasında 189.000'den fazla hastane yatışına ait idari sağlık verileri kullanılmıştır. Özellikle hastaneden erken ayrılan hastalar ve ayrılışlarını takip eden 30 gün içinde karşılaştıkları sonuçlar incelendi. Çalışma özellikle, tedavilerini tamamlamadan ayrılanlar arasında aşırı doz riskinin önemli ölçüde daha yüksek olduğunu ortaya koymuştur.
Analiz edilen hastane başvurularından 6440 hasta (%3,4) doktor tavsiyesiyle taburcu edilmeden önce hastaneden ayrılmıştır. Bu hastalar arasında 183'ü ilk 30 gün içinde aşırı doz almıştır - doktorlarının önerdiği şekilde taburcu edilenler arasında görülen oranın on katı. Çalışma, BMA taburcuları ile ölümcül veya ölümcül olmayan aşırı dozda uyuşturucu kullanımı arasında güçlü bir ilişki olduğunu ortaya koymuştur; düzeltilmiş tehlike oranı, tıbbi tavsiyelere uyan hastalara kıyasla aşırı doz riskinin %58 daha yüksek olduğunu göstermektedir.
Hastaların hastaneden erken ayrılmayı seçme nedenleri, yetersiz tedavi edilen ağrı, kötü yönetilen opioid yoksunluk semptomları ve psikolojik stres dahil olmak üzere çeşitlilik göstermektedir. Bu faktörler, özellikle madde kullanım bozukluğu geçmişi olan hastaların uyuşturucu kullanımına yeniden başlamasına yol açarak aşırı doza karşı savunmasızlıklarını artırabilir. Çalışma, tıbbi ortamlarda madde kullanımını yönetmenin karmaşıklığını ve hastanelerin hastaların tedavilerini tamamlamalarını sağlamada karşılaştıkları zorlukları vurgulamaktadır.
Ayrıca çalışmanın bulguları, BMA taburculuğunun genellikle evsizlik ve ruh sağlığı sorunları gibi altta yatan ve tıbbi riskleri artıran sosyal sorunların bir işareti olduğunu göstermektedir. Erken ayrılan hastalar genellikle daha genç, erkek ve daha yüksek oranda psikiyatrik ve madde kullanım bozukluklarına sahipti. Araştırma, uzun süreli hastanede kalışlar sırasında opioid agonist tedavisine (OAT) veya yoksunluk yönetimine erişimdeki aksaklıkların ilaç toleransını azaltabileceğini ve hastalar ayrıldıktan sonra uyuşturucu kullanımına devam ettiklerinde aşırı doz riskini artırabileceğini öne sürüyor.
Yazarlar, özellikle madde kullanım bozukluğu olanlar olmak üzere, BMA taburculuğu riski taşıyan hastalara yönelik hastane bakımında acil iyileştirmeler yapılması çağrısında bulunmaktadır. Önerilen müdahaleler arasında hastanede yatış sırasında OAT'ye erişimin sağlanması, daha iyi ağrı ve yoksunluk yönetimi ve genellikle erken taburculuklara neden olan damgalamayı en aza indirmek için kültürel olarak güvenli tıbbi bakım sağlanması yer almaktadır.
Taburculuk sonrası riskleri azaltmak için çalışma, eve nalokson kitleri sağlamak, taburculuk sonrası takibi iyileştirmek ve denetimli tüketim hizmetlerine erişimi genişletmek gibi çeşitli stratejiler önermektedir. Çalışma ayrıca, bu hassas popülasyonda aşırı doz vakalarını azaltmak için sağlık hizmeti sağlayıcılarının taburculuk sonrası sosyal yardımlarına duyulan ihtiyacı vurgulamaktadır.
British Columbia, yasadışı uyuşturucu pazarında fentanilin yaygınlaşmasıyla daha da kötüleşen aşırı doz kriziyle mücadele etmeye devam ederken, çalışmanın bulguları özellikle zamanlama açısından önemlidir. BMA taburculuğunu aşırı doz için kilit bir risk faktörü olarak tanımlayan bu araştırma, aksi takdirde hastaneden ayrıldıktan kısa bir süre sonra yaşamı tehdit eden sonuçlarla karşılaşabilecek hastaları korumak için hedefe yönelik müdahaleler geliştirmek için önemli veriler sunmaktadır.
Bu çalışma, madde kullanımı ve sağlığın diğer sosyal belirleyicileri ile mücadele eden hastalara daha kapsamlı destek sunarak taburcu politikalarını iyileştirmek için sağlık sistemlerine yönelik bir eylem çağrısı niteliğindedir.
Daha fazla okuma için çalışmanın tamamına buradan (clearnet) erişilebilir.