2-Fluorodeschloroketamina (2-(2-fluorofenylo)-2-(metyloamino)cykloheksan-1-on) - to anestetyk dysocjacyjny (analog strukturalny
ketaminy) należący do klasy arylocykloheksyloamin. Podczas stosowania najczęściej powoduje zaburzenia świadomości, pobudzenie i halucynacje. Ma podobne działanie wzmacniające i dyskryminujące jak ketamina. 2F-DCK to nowa psychoaktywna pochodna ketaminy, która została znaleziona w oczyszczalniach ścieków. Różne sporadyczne doniesienia kliniczne opisują stosowanie tej substancji psychoaktywnej w celu wywołania stanu dysocjacji i ujawniają stężenia w wysokim zakresie (próbki biologiczne ludzi). Jednak 2F-DCK nie jest kontrolowany ani regulowany w wielu krajach. 2-FDCK należy do klasy związków zwanych arylocykloheksyloaminami, która zawiera różne inne narkotyki, takie jak P***** i ketamina. Ich ogólna struktura składa się z jednostki cykloheksyloaminy z grupą arylową przyłączoną do tego samego węgla co amina. 2-FDCK ma grupę o-fluorofenylową jako podstawnik arylowy, a grupa aminowa jest metylowana. Pierścień cykloheksylowy zawiera grupę ketonową obok pozycji aminowej.
Struktura chemiczna 2-FDCK różni się od ketaminy tylko tym, że do grupy fenylowej przyłączony jest atom fluoru. Ketamina ma atom chloru w tej pozycji. 2-FDCK został zsyntetyzowany przez zespół chemików w Zakładzie Medycyny Nuklearnej Centrum Edukacyjnego, Badawczego i Klinicznego w 2013 roku w ramach drugiej fazy badań i oceny nowych środków znieczulających dla fluorowanych pochodnych ketaminy i jej analogów. Już w 2020 roku Xue-Ting Shao przeprowadził badanie, w którym po raz pierwszy opisano wykrycie 2F-DCK w próbkach ścieków pobranych z dziewięciu oczyszczalni ścieków w siedmiu dużych chińskich miastach w latach 2018-2020 przy użyciu badania epidemiologicznego (WBE). W badaniu przeprowadzonym przez Li i Huskinsona wykazano, że 2F-DCK indukuje samopodawanie, uogólnia się na dyskryminujące bodźce ketaminowe i indukuje warunkową preferencję miejsca u szczurów, a samopodawanie ketaminy lub 2F-DCK określa ich funkcje jako wzmacniaczy, ale nie dostarcza ilościowych informacji na temat ich skuteczności wzmacniającej; dane przedkliniczne wykazały przywrócenie zachowań związanych z poszukiwaniem ketaminy wywołanych przez wskazówki i priming ketaminy po samodzielnym podaniu ketaminy, jednak do tej pory skuteczność wzmacniająca i przywrócenie poszukiwania narkotyków przez 2F-DCK są nadal niejasne. W 2016 r., po wydaniu rocznego sprawozdania ze sprzedaży, EMCDDA po raz pierwszy formalnie powiadomiła o przeprowadzeniu kontroli tej substancji.
Podstawowe aspekty syntezy: 0,05 mol (10,4 gr) α-hydroksycyklofenylo-(2-fluorofenylo)-N-metyloaminy rozpuszczono w 85 ml dekaliny, a następnie dodano 0,25 gr PdCl2 (3 mol%) i poddano działaniu wrzenia przez 4 h. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ekstrahowano 160 ml kwasu solnego (10%). Do tego kwaśnego roztworu dodano 80 ml NaOH (50%), a następnie 120 ml chloroformu. Warstwę organiczną oddzielono, a warstwę wodną ekstrahowano dwukrotnie 25 ml chloroformu. Połączoną fazę organiczną wysuszono na MgSO4. Nierozpuszczalny materiał odfiltrowano, a rozpuszczalnik organiczny odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem, uzyskując 5,5 gr (53%) czystej, brązowej, oleistej fluoroketaminy.Przeczytaj więcej o syntezie:
Synteza ketaminy z 2-(2-chlorofenylo)-2-hydroksycykloheksanonu
Wprowadzenie W tej metodzie imidację (1) przeprowadzono poprzez reakcję tego związku z metyloaminą. Reakcję przeprowadzono w obecności 0,04 g węglanu potasu, w ciemności i w warunkach bezrozpuszczalnikowych. W wyniku termicznego przegrupowania (2) otrzymano ketaminę (3)....
bbgate.comSynteza prekursora ketaminy
Wprowadzenie 2-(2-chlorofenylo)-2-hydroksycykloheksanon (CAS 1823362-29-3) jest prekursorem w prostej syntezie ketaminy. Synteza ta ma mniej etapów niż klasyczna synteza ketaminy z bromku cyklopentylu i o-chlorobenzonitrylu oraz nieco większą wydajność. Co więcej, można...
bbgate.comFarmakokinetyka i farmakodynamika
2F-DCK, podobnie jak ketamina, ulega dość intensywnemu metabolizmowi. Początkowo aktywny metabolit nor-2F-DCK powstaje poprzez
Biodostępność doustna fluoroketaminy wynosi zaledwie 25-35%, a szczytowe stężenia osiągane są w ciągu 15-75 minut, co związane jest z intensywnym metabolizmem wątrobowym podczas pierwszego przejścia substancji. Biodostępność donosowa i doodbytnicza wynosi od 45% do 65%. Fluoroketamina jest szybko rozprowadzana w tkankach o wysokiej zdolności perfuzji, w tym w mózgu, i wiąże się z białkami osocza od 10% do 50%, co wyjaśnia dużą objętość dystrybucji wynoszącą 3-5 l/kg. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi około 69 minut (w badaniach in vitro) przy CLint ≤ 5,88 ml/min/kg. Teoretycznie po podaniu dożylnym okres półtrwania 2F-DCK wynosi około 250 minut, a całkowity klirens około 15 ml/min. Około 85-95% metabolitów 2F-DCK jest wydalane z moczem, niskie stężenia 2F-DCK są wydalane z żółcią i kałem. 2F-DCK, podobnie jak ketamina, jest dystrybuowana głównie w korze mózgowej, a jej N-demetylowane metabolity w móżdżku i nerkach. Obecnie nie są dostępne żadne informacje na temat ilościowego stężenia fluoroketaminy w innych płynach ustrojowych.
Mechanizm działania 2-FDCK jest niemal identyczny z mechanizmem działania ketaminy. 2-fluorodeschloroketamina (podobnie jak ketamina) wiąże się
Kliniczne skutki działania ketaminy
Jeśli chodzi o pożądane pozytywne skutki rekreacyjnego stosowania 2-fluorodeschloroketaminy, ma ona umiarkowane lub wyraźne działanie uspokajające. Niezwykle wyraźne efekty związane ze "spontanicznymi odczuciami cielesnymi", wraz ze wzrostem dawki, są niwelowane. Euforia związana ze stosowaniem 2-fluorodeschloroketaminy jest opisywana jako niewielka lub umiarkowana. Przy wysokich dawkach ogólna aktywność ruchowa i zdolności motoryczne są zaburzone, proporcjonalnie do wzrostu dawki pojawiają się efekty "optycznego poślizgu", zawroty głowy, poziom lęku zmniejsza się aż do jego całkowitego braku (jednak wraz ze wzrostem dawki poziom lęku może również wzrosnąć. U niektórych użytkowników poziom lęku może narastać nawet przy stosowaniu niskich dawek. Jest to wskazanie do przerwania stosowania). Przy niskich i średnich dawkach występują efekty "myślenia koncepcyjnego", "wzmocnienia zanurzenia", "zwiększonej oceny muzyki" i "introspekcji". Pojawienie się różnych złudzeń dźwiękowych i optycznych jest również uważane za pozytywne przez użytkowników. "Egzystencjalna samorealizacja" i "Wzmocnienie duchowości" to subiektywne efekty osobiste 2-fluorodeschloroketaminy. Przy stosowaniu 2-FDCK ciśnienie krwi wzrasta średnio o 25%, a częstość akcji serca wzrasta o 20%, podobnie jak pojemność minutowa serca i zużycie tlenu przez mięsień sercowy. Dodatni efekt inotropowy jest związany ze wzrostem wewnętrznego przepływu wapnia modulowanego przez cAMP. 2-FDCK może znacząco zwiększać ciśnienie w tętnicy płucnej, naczyniowy opór płucny i przeciek wewnątrzpłucny. Efekty hemodynamiczne 2-FDCK nie są zależne od dawki, a wielokrotne podawanie tej substancji powoduje mniejsze lub nawet przeciwne efekty. Jest prawdopodobne, że mechanizm powyższych zmian wynika z faktu, że 2-FDCK hamuje funkcję baroreceptorów poprzez wpływ na receptory NMDA jądra przewodzącego, a także z powodu współczulno-neuronalnego uwalniania noradrenaliny.
Negatywne niepożądane skutki rekreacyjnego stosowania 2-fluorodeschloroketaminy obejmują: wyraźne uspokojenie aż do głębokiej głuchoty i śpiączki, całkowitą utratę kontroli nad zdolnościami motorycznymi i świadomością, nadmierne ślinienie się, nudności i wymioty, zmniejszenie libido, autonomii fizycznej, upośledzenie oddawania moczu aż do całkowitej niemożności opróżnienia pęcherza moczowego (w niektórych przypadkach zapalenie pęcherza moczowego, wodonercze, dysuria, pojawienie się krwi w moczu i inne podobne patologie związane z układem moczowym, które są jedną z głównych form toksyczności 2-fluorodeschloroketaminy, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu); występuje również depersonalizacja i derealizacja, częste deja vu (niektórzy użytkownicy przypisują ten objaw pozytywnym efektom), niemożność logicznego i abstrakcyjnego myślenia, dezorientacja, niemożność skupienia się na konkretnym zadaniu, upośledzenie pamięci krótkotrwałej (przy dużych dawkach - całkowita amnezja wsteczna), tłumienie osobistych uprzedzeń, psychoza, synestezja, dezorientacja przestrzenna i czasowa, zniekształcenie poczucia czasu, wyraźne halucynacje słuchowe i wzrokowe (prawdziwe i fałszywe).
Halucynacje są najczęstsze i przy średnich i wysokich dawkach są opisywane jako jasne, szybko poruszające się kolorowe i złożone wzory geometryczne lub stałe kształty, fraktale i kolory, zorganizowane lub zdezorganizowane, bezstrukturalne lub strukturalne, znajdujące się daleko poza percepcją myśli użytkownika, może towarzyszyć hałas wizualny, jasne błyski, obrazy prawdziwych ludzi, przedmiotów. Podczas stosowania 2-fluorodeschloroketaminy może rozwinąć się uzależnienie, jednak jego potencjał jest dość niski i pozostaje na poziomie psychosomatycznym bez fizycznych objawów. Ponadto skutki uboczne stosowania 2-fluorodeschloroketaminy obejmują: reakcje anafilaktyczne (rzadko) i reakcje nadwrażliwości, anoreksja (przy długotrwałym stosowaniu), majaczenie, objaw "flashbulb", dysforia, bezsenność, diplopia, oczopląs, zwiększone napięcie mięśni szkieletowych i drgawki toniczno-kloniczne, zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe, bradykardia, arytmia, skurcz krtani, zwiększona częstotliwość ruchów oddechowych (przy dawkach indukcyjnych).
Metody stosowania i dawkowanie
Przy podawaniu doustnym dawki 2F-DCK wahają się od 0,5 mg/kg do 2 mg/kg. Taki sposób podawania pozwala uniknąć podrażnienia błony śluzowej nosa, bólu (2-fluorodeschloroketamina uszkadza błonę śluzową nosa bardziej niż ketamina). Zaleca się stosowanie kapsułek (jeśli ketamina jest w postaci proszku). Czas działania po podaniu doustnym wynosi średnio 4-5 godzin, a początek działania rozpoczyna się stopniowo po 10-20 minutach.
Po podaniu donosowym efekty pojawiają się po 5-15 minutach i trwają do dwóch godzin (średnio 4-5,5 godziny). Dzięki takiemu sposobowi podawania łatwo jest monitorować i kontrolować stan i częstotliwość stosowania. Początkowa (niska) dawka 2F-DCK wynosi 0,1-0,4 mg/kg, średnia dawka wynosi 0,5-1 mg/kg. Dawki większe niż 1,5 mg/kg są uważane za wysokie i zwiększają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, halucynacji, amnezji wstecznej i utraty przytomności z depresją oddechową.
Przy podawaniu pozajelitowym (dożylnie i domięśniowo) dawki zaczynają się od 0,05 mg/kg i zapewniają szczególne subiektywne odczucia podczas podróży 2F-DCK. Jednak w przypadku zwiększenia dawki istnieje ryzyko uzyskania znieczulenia ogólnego na końcu igły, które charakteryzuje się amnezją wsteczną i niezdolnością do przypomnienia sobie uczucia podróży 2F-DCK, dlatego zaleca się dokładne miareczkowanie lub niską dawkę początkową.
Specjalne instrukcje, niebezpieczne interakcje z innymi substancjami
2F-DCK nie jest zalecany do użytku rekreacyjnego przez osoby z chorobami tarczycy, nerek, zaburzeniami psychicznymi, chorobami zakaźnymi, guzami mózgu lub stłuczeniami, przewlekłymi ciężkimi (lub umiarkowanymi) chorobami układu sercowo-naczyniowego, płuc, wątroby i nerek. Gdy 2F-DCK jest stosowany razem z etanolem, fenotiazynami, lekami przeciwhistaminowymi, jakimikolwiek lekami nasennymi, może pogorszyć depresję ośrodkowego układu nerwowego, co zwiększa ryzyko rozwoju centralnej niewydolności oddechowej.
Specjalne instrukcje, niebezpieczne interakcje z innymi substancjami
2-fluorodeschloroketamina nie jest zalecana do użytku rekreacyjnego przez osoby z chorobami tarczycy, nerek, zaburzeniami psychicznymi, chorobami zakaźnymi, guzami mózgu lub stłuczeniami, przewlekłymi ciężkimi (lub umiarkowanymi) chorobami układu sercowo-naczyniowego, płuc, wątroby i nerek. Gdy 2-fluorodeschloroketamina jest stosowana razem z etanolem, fenotiazynami, lekami przeciwhistaminowymi, jakimikolwiek lekami nasennymi, może nasilać depresję ośrodkowego układu nerwowego, co zwiększa ryzyko rozwoju ośrodkowej niewydolności oddechowej.
Niskie ryzyko w przypadku jednoczesnego stosowania z 2-fluorodeschloroketaminą (lub wzmocnienie działania 2-fluorodeschloroketaminy): grzyby, LSD, DMT, DOx, NBOMes, konopie indyjskie, MDMA, meskalina, DXM, SSRIS, kofeina.
Wysokie ryzyko w przypadku stosowania razem z 2-fluorodeschloroketaminą: amfetaminy, kokaina, benzodiazepiny, MAOI, 2C-x, 2C-Tx, aMT, 5-MeO-xxT, MXE, P*****, N20.
Niezwykle wysokie ryzyko w przypadku stosowania razem z 2-fluorodeschloroketaminą: alkohol, GHB/GBL, opioidy, tramadol.
U osób przyjmujących terapię hormonalną nie zaleca się rekreacyjnego stosowania 2-fluorodeschloroketaminy w żadnych dawkach ze względu na wysokie ryzyko wzrostu ciśnienia krwi. W niektórych przypadkach po przyjęciu dużej dawki 2-FDCK może wystąpić stan depresyjny, upośledzenie pamięci krótkotrwałej i długotrwałej (w tym werbalnej i wzrokowej). Ten deficyt poznawczy ustępuje po pewnym czasie bez leczenia farmakologicznego. Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do stosowania 2-FDCK są: ciężkie choroby układu sercowo-naczyniowego (na przykład niekontrolowane nadciśnienie tętnicze lub niestabilna dławica piersiowa), niekontrolowana psychoza lub schizofrenia, ciąża w dowolnym okresie, ciężkie choroby wątroby (marskość wątroby, aktywne zapalenie wątroby o dowolnej etiologii, rak wątrobowokomórkowy itp.)
Informacje