Bij het gebruik van medicijnen zijn er zoveel variabelen die tragedies kunnen veroorzaken; daarom heb ik uiteindelijk een heel boek over dit onderwerp geschreven. Bij het opnieuw bekijken van de vele rampencursussen waaraan ik persoonlijk ben begonnen, blijkt echter dat de grootste gemene deler te maken heeft met de dosis: ik nam vaak veel te veel.
Hieronder herproduceer ik een artikel dat ik onlangs op Substackplaatste over mijn eigen ergste drugservaringen. Het was enigszins luchtig bedoeld om de algemene boodschap uit te dragen dat een schadebeperkingsproces essentieel is, maar de onderliggende rode draad, dat ik er herhaaldelijk niet in slaagde mijn eetlust in te tomen, is moeilijk te ontlopen.
Er is een argument dat bijna elke drug relatief veilig is bij een voldoende kleine dosis, maar sommige drugs zijn ook veel vatbaarder voor ongeluk dan andere. Nootmuskaat en salvinorine A zijn misschien goede voorbeelden: de drempel overschrijden zonder in een afgrond te vallen is extreem moeilijk. Verschillen in zuiverheid zijn natuurlijk een ander voorbeeld.
Met dit alles in gedachten dacht ik dat het artikel hier misschien interessant zou zijn. Ter verdediging wil ik echter benadrukken dat ik nu veel stabieler en verstandiger ben dan toen.
Een paar maanden geleden postte ik een lijst van mijn favoriete drugs op sociale media. Vervolgens kreeg ik een paar keer de vraag wat mijn minst favoriete drugs waren: welke drugs leidden tot de slechtste ervaringen. Hier zijn we dan.
Aan het begin van mijn reis was mijn kennis over schadebeperking niet groter dan die van de gemiddelde lezer van dit artikel. Dit zou een enorme leercurve worden en het boek staat dan ook vol met voorbeelden van hoe het niet moet. Een van de redenen waarom ik de ervaringsverslagen heb opgenomen, was om het soort menselijke fouten te illustreren dat maar al te vaak voorkomt.
De volgende samenvattingen geven elk een voorbeeld. Het zijn slechts een half dozijn fouten waarmee ik een absolute puinhoop heb gemaakt en die een verre van gelukkig resultaat hebben opgeleverd.
Voor de context moet ik vermelden dat ik deze zelf heb toegediend over een periode van 12-15 jaar. Voor de meeste was ik in staat om de effecten te documenteren en te beschrijven terwijl ik ze daadwerkelijk ervoer: ofwel via geschreven notities of door opnames op mijn telefoon. Dit was natuurlijk niet altijd mogelijk, omdat ik er soms te buiten ging, getraumatiseerd was of op een andere manier bezig was.
Tot slot moet ik ook enkele retrospectieve opmerkingen maken over wat volgt. Het eerste debacle was absoluut te wijten aan de aard van de drug. Het tweede (synthetica) was ook gedeeltelijk te wijten aan de aard ervan. De rest, en de andere die in het boek aan bod komen, waren grotendeels te wijten aan mijn eigen onbekwaamheid en zelfgenoegzaamheid.
Laten we verder gaan...
--
1. Nootmuskaat
Dit incident vond vele jaren geleden plaats: Ik was 21, jong en (drugs)naïef. Ik had gelezen dat nootmuskaat een high kon veroorzaken, dus ik waagde het erop. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik nog leef. Een delirium is geen trip, het is een nachtmerrie. Ik was ziek, duizelig, misselijk, had een bonzend hoofd, hallucineerde en kroop op handen en knieën, voor wat een eeuwige hel leek. Ik herstelde pas na een week. De les: onderzoek wat je ook neemt en raak dit spul nooit aan. Het is vergif.
2. 5f-AKB-48
In de begindagen van het roken van synthetische cannabinoïden testte ik een nieuw merk, Magic Dragon. Geen probleem: het is een noid, dus wat kan er misgaan? Het antwoord was alles. Dit was mijlenver verwijderd van de originele synthetische spice (JWH 0018), en zelfs nog verder verwijderd van cannabis zelf... iets wat ik me realiseerde zodra de mateloze angst en paranoia toesloegen. Ik strompelde naar bed en lag in foetushouding, denkend dat ik het deze keer echt had gedaan, en hopend op een spoedig einde. Het leek een eeuwigheid te duren, maar uiteindelijk hield het inderdaad op.
3. Salvia Divinorum [Salvinorine A-extract].
Dit staat ongetwijfeld op het lijstje van veel mensen, maar voor mijzelf werd het verergerd door het feit dat ik dacht dat het gewoon weer een synthetische cannabinoïde was. Ik inhaleerde diep uit de waterpijp en vrijwel onmiddellijk verdween de realiteit. Het voelde alsof mijn ziel de afgrond in werd gezogen en ik had geen idee wat er aan de hand was. Ik wilde alleen maar ontsnappen aan het inferno en weer normaal zijn, terwijl ik wanhopig voor mijn leven onderhandelde met wat een kwaadaardige aanwezigheid leek te zijn. Ik was bang dat ik permanente hersenschade zou oplopen en dat ik nooit meer zou herstellen. Beschamend genoeg was ik vervolgens zo dom om te geloven dat dit door een shock kwam en herhaalde ik de oefening op een later tijdstip. Het werd er niet beter op.
4. 5-MeO-DALT
Een vrij goedaardig lichtgewicht psychedelicum is meestal niet de oorzaak van een trauma, tenzij je een totaal gebrek aan zorg en aandacht vertoont. Ik woog mijn dosis van 10 mg op de weegschaal en er verscheen 0,10 g op het display. Klaar om te gaan, ik slokte het op met water. Wacht eens even... 0.10g? OMG: 100mg! Te laat, want ik kon niet overgeven. Doodsbang wist ik dat ik het moest doen, wat er ook zou gebeuren. Het was in feite prima, maar de aanvankelijke angst en paniek was niet iets wat ik snel zou vergeten. Ik had geluk (heel veel geluk) dat mijn onbegrijpelijke fout werd gemaakt met deze specifieke drug.
5. Pregabaline
Ook hier heb ik geen excuus voor. Op de een of andere manier overtuigde ik mezelf ervan dat 300 mg prima zou zijn en dat ik het een uur later kon herhalen. Dit is wat er gebeurt als je goedgelovig genoeg bent om geïsoleerde forumberichten te geloven en aannames te doen over de veiligheid van receptmedicijnen. Het veroorzaakte een zeeziekteachtige dronkenschap die absoluut verschrikkelijk was en urenlang aanhield. Ik trilde, kon niet eens typen of fatsoenlijk lopen en ik voelde me zo ziek. Pas later ontdekte ik dat er steeds meer mensen stierven door het gebruik van dit medicijn.
6. Alcohol
Er zijn veel te veel gelegenheden in mijn leven geweest waarbij ik de vernedering heb moeten ondergaan om belachelijk dronken te zijn, met de volgende dag of zelfs dagen erna een vreselijke ziekte/overgeven/kater. Vanuit het oogpunt van schade en verslaving is dit een vreselijke drug, maar net als de meeste mensen was ik geconditioneerd om overmatig gebruik als volkomen normaal te beschouwen. Gelukkig begon ik, toen ik andere psychoactieve opties onderzocht, tegelijkertijd alcohol te zien voor wat het was, en nu gebruik ik het nog maar zelden.
--
In termen van uitdagende ervaringen, draaiden de meeste andere meestal om meer afbijten dan ik kon kauwen, met doses die beduidend te hoog waren (bijv. heroïne, MDMA). Hoewel deze ook hun eigen drama's hadden, staan de meeste van de bovenstaande ervaringen levendiger in mijn geheugen gegrift omdat ze niet alleen afschuwelijk waren, maar ook gepaard gingen met een schok: ik zag ze helemaal niet aankomen.
Het positieve is dat ze een extra motivatie vormden voor het schrijven van het boek: Ik zou niet willen dat iemand anders hetzelfde moest meemaken; en voor sommigen had ik extreem veel geluk (terwijl anderen dat misschien niet hadden). Waar het op neerkomt, zoals hierboven vermeld, is dat ik ervan geleerd heb.
Doe hetzelfde en blijf veilig. Je kunt een gratis exemplaar van de PDF-versie van het boek zelf downloaden van een van de cloud-netwerklinks op de volgende pagina: [Op BB hier: https://bbgate.com/resources/the-drug-users-bible.3477/]
Onthoud dat onwetendheid dodelijk is, educatie redt levens: zeg KNOW tegen drugs.
Hieronder herproduceer ik een artikel dat ik onlangs op Substackplaatste over mijn eigen ergste drugservaringen. Het was enigszins luchtig bedoeld om de algemene boodschap uit te dragen dat een schadebeperkingsproces essentieel is, maar de onderliggende rode draad, dat ik er herhaaldelijk niet in slaagde mijn eetlust in te tomen, is moeilijk te ontlopen.
Er is een argument dat bijna elke drug relatief veilig is bij een voldoende kleine dosis, maar sommige drugs zijn ook veel vatbaarder voor ongeluk dan andere. Nootmuskaat en salvinorine A zijn misschien goede voorbeelden: de drempel overschrijden zonder in een afgrond te vallen is extreem moeilijk. Verschillen in zuiverheid zijn natuurlijk een ander voorbeeld.
Met dit alles in gedachten dacht ik dat het artikel hier misschien interessant zou zijn. Ter verdediging wil ik echter benadrukken dat ik nu veel stabieler en verstandiger ben dan toen.
Ik gebruikte 182 drugs: Maar welke was de ergste?
Als auteur van The Drug Users Bible gaan sommige mensen ervan uit dat ik bij het nemen van die 182 drugs altijd het toonbeeld was van veiligheid en goede praktijken. Niets is echter minder waar.Een paar maanden geleden postte ik een lijst van mijn favoriete drugs op sociale media. Vervolgens kreeg ik een paar keer de vraag wat mijn minst favoriete drugs waren: welke drugs leidden tot de slechtste ervaringen. Hier zijn we dan.
Aan het begin van mijn reis was mijn kennis over schadebeperking niet groter dan die van de gemiddelde lezer van dit artikel. Dit zou een enorme leercurve worden en het boek staat dan ook vol met voorbeelden van hoe het niet moet. Een van de redenen waarom ik de ervaringsverslagen heb opgenomen, was om het soort menselijke fouten te illustreren dat maar al te vaak voorkomt.
De volgende samenvattingen geven elk een voorbeeld. Het zijn slechts een half dozijn fouten waarmee ik een absolute puinhoop heb gemaakt en die een verre van gelukkig resultaat hebben opgeleverd.
Voor de context moet ik vermelden dat ik deze zelf heb toegediend over een periode van 12-15 jaar. Voor de meeste was ik in staat om de effecten te documenteren en te beschrijven terwijl ik ze daadwerkelijk ervoer: ofwel via geschreven notities of door opnames op mijn telefoon. Dit was natuurlijk niet altijd mogelijk, omdat ik er soms te buiten ging, getraumatiseerd was of op een andere manier bezig was.
Tot slot moet ik ook enkele retrospectieve opmerkingen maken over wat volgt. Het eerste debacle was absoluut te wijten aan de aard van de drug. Het tweede (synthetica) was ook gedeeltelijk te wijten aan de aard ervan. De rest, en de andere die in het boek aan bod komen, waren grotendeels te wijten aan mijn eigen onbekwaamheid en zelfgenoegzaamheid.
Laten we verder gaan...
--
1. Nootmuskaat
Dit incident vond vele jaren geleden plaats: Ik was 21, jong en (drugs)naïef. Ik had gelezen dat nootmuskaat een high kon veroorzaken, dus ik waagde het erop. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik nog leef. Een delirium is geen trip, het is een nachtmerrie. Ik was ziek, duizelig, misselijk, had een bonzend hoofd, hallucineerde en kroop op handen en knieën, voor wat een eeuwige hel leek. Ik herstelde pas na een week. De les: onderzoek wat je ook neemt en raak dit spul nooit aan. Het is vergif.
2. 5f-AKB-48
In de begindagen van het roken van synthetische cannabinoïden testte ik een nieuw merk, Magic Dragon. Geen probleem: het is een noid, dus wat kan er misgaan? Het antwoord was alles. Dit was mijlenver verwijderd van de originele synthetische spice (JWH 0018), en zelfs nog verder verwijderd van cannabis zelf... iets wat ik me realiseerde zodra de mateloze angst en paranoia toesloegen. Ik strompelde naar bed en lag in foetushouding, denkend dat ik het deze keer echt had gedaan, en hopend op een spoedig einde. Het leek een eeuwigheid te duren, maar uiteindelijk hield het inderdaad op.
3. Salvia Divinorum [Salvinorine A-extract].
Dit staat ongetwijfeld op het lijstje van veel mensen, maar voor mijzelf werd het verergerd door het feit dat ik dacht dat het gewoon weer een synthetische cannabinoïde was. Ik inhaleerde diep uit de waterpijp en vrijwel onmiddellijk verdween de realiteit. Het voelde alsof mijn ziel de afgrond in werd gezogen en ik had geen idee wat er aan de hand was. Ik wilde alleen maar ontsnappen aan het inferno en weer normaal zijn, terwijl ik wanhopig voor mijn leven onderhandelde met wat een kwaadaardige aanwezigheid leek te zijn. Ik was bang dat ik permanente hersenschade zou oplopen en dat ik nooit meer zou herstellen. Beschamend genoeg was ik vervolgens zo dom om te geloven dat dit door een shock kwam en herhaalde ik de oefening op een later tijdstip. Het werd er niet beter op.
4. 5-MeO-DALT
Een vrij goedaardig lichtgewicht psychedelicum is meestal niet de oorzaak van een trauma, tenzij je een totaal gebrek aan zorg en aandacht vertoont. Ik woog mijn dosis van 10 mg op de weegschaal en er verscheen 0,10 g op het display. Klaar om te gaan, ik slokte het op met water. Wacht eens even... 0.10g? OMG: 100mg! Te laat, want ik kon niet overgeven. Doodsbang wist ik dat ik het moest doen, wat er ook zou gebeuren. Het was in feite prima, maar de aanvankelijke angst en paniek was niet iets wat ik snel zou vergeten. Ik had geluk (heel veel geluk) dat mijn onbegrijpelijke fout werd gemaakt met deze specifieke drug.
5. Pregabaline
Ook hier heb ik geen excuus voor. Op de een of andere manier overtuigde ik mezelf ervan dat 300 mg prima zou zijn en dat ik het een uur later kon herhalen. Dit is wat er gebeurt als je goedgelovig genoeg bent om geïsoleerde forumberichten te geloven en aannames te doen over de veiligheid van receptmedicijnen. Het veroorzaakte een zeeziekteachtige dronkenschap die absoluut verschrikkelijk was en urenlang aanhield. Ik trilde, kon niet eens typen of fatsoenlijk lopen en ik voelde me zo ziek. Pas later ontdekte ik dat er steeds meer mensen stierven door het gebruik van dit medicijn.
6. Alcohol
Er zijn veel te veel gelegenheden in mijn leven geweest waarbij ik de vernedering heb moeten ondergaan om belachelijk dronken te zijn, met de volgende dag of zelfs dagen erna een vreselijke ziekte/overgeven/kater. Vanuit het oogpunt van schade en verslaving is dit een vreselijke drug, maar net als de meeste mensen was ik geconditioneerd om overmatig gebruik als volkomen normaal te beschouwen. Gelukkig begon ik, toen ik andere psychoactieve opties onderzocht, tegelijkertijd alcohol te zien voor wat het was, en nu gebruik ik het nog maar zelden.
--
In termen van uitdagende ervaringen, draaiden de meeste andere meestal om meer afbijten dan ik kon kauwen, met doses die beduidend te hoog waren (bijv. heroïne, MDMA). Hoewel deze ook hun eigen drama's hadden, staan de meeste van de bovenstaande ervaringen levendiger in mijn geheugen gegrift omdat ze niet alleen afschuwelijk waren, maar ook gepaard gingen met een schok: ik zag ze helemaal niet aankomen.
Het positieve is dat ze een extra motivatie vormden voor het schrijven van het boek: Ik zou niet willen dat iemand anders hetzelfde moest meemaken; en voor sommigen had ik extreem veel geluk (terwijl anderen dat misschien niet hadden). Waar het op neerkomt, zoals hierboven vermeld, is dat ik ervan geleerd heb.
Doe hetzelfde en blijf veilig. Je kunt een gratis exemplaar van de PDF-versie van het boek zelf downloaden van een van de cloud-netwerklinks op de volgende pagina: [Op BB hier: https://bbgate.com/resources/the-drug-users-bible.3477/]
Onthoud dat onwetendheid dodelijk is, educatie redt levens: zeg KNOW tegen drugs.
