Een recent cohortonderzoek op bevolkingsniveau, gepubliceerd in *CMAJ*, heeft belangrijke inzichten aan het licht gebracht in de gevaren waarmee patiënten worden geconfronteerd die het ziekenhuis verlaten voordat hun medische behandeling is afgerond.
Het onderzoek werd uitgevoerd in British Columbia, Canada, en maakte gebruik van administratieve gezondheidsgegevens van meer dan 189.000 ziekenhuisopnames tussen 2015 en 2019. Er werd specifiek gekeken naar patiënten die het ziekenhuis voortijdig verlieten en de resultaten waarmee ze te maken kregen in de 30 dagen na hun vertrek. Uit het onderzoek bleek met name dat het risico op een overdosis significant hoger was onder degenen die het ziekenhuis verlieten voordat ze hun behandeling hadden afgerond.
Van de geanalyseerde ziekenhuisopnames verlieten 6440 patiënten (3,4%) het ziekenhuis voordat ze op doktersadvies waren ontslagen. Van deze patiënten kregen er 183 een overdosis binnen de eerste 30 dagen - tien keer zoveel als bij degenen die op doktersadvies werden ontslagen. Het onderzoek vond een sterk verband tussen BMA-ontslagen en fatale of niet-fatale overdoses, waarbij de aangepaste hazard ratio een 58% hoger risico op een overdosis aangaf in vergelijking met patiënten die medisch advies opvolgden.
De redenen waarom patiënten ervoor kozen om het ziekenhuis vroegtijdig te verlaten varieerden, waaronder onderbehandelde pijn, slecht behandelde opioïde ontwenningsverschijnselen en psychologische stress. Deze factoren kunnen ertoe leiden dat patiënten - vooral die met een geschiedenis van stoornissen in het gebruik van drugs - terugvallen in het gebruik van drugs, waardoor ze kwetsbaarder worden voor een overdosis. Het onderzoek benadrukt de complexiteit van het omgaan met middelengebruik in medische omgevingen en de uitdagingen waarmee ziekenhuizen worden geconfronteerd als ze ervoor willen zorgen dat patiënten hun behandelingen afmaken.
Bovendien suggereren de bevindingen van het onderzoek dat BMA-ontslag vaak een teken is van onderliggende sociale problemen, zoals dakloosheid en geestelijke gezondheidsproblemen, die de medische risico's verergeren. Patiënten die vroegtijdig de kliniek verlieten waren vaak jonger, mannelijk en hadden vaker psychiatrische stoornissen en stoornissen in het gebruik van drugs. Het onderzoek suggereert dat onderbrekingen in de toegang tot opioïde agonistische therapie (OAT) of ontwenningsbeheer tijdens langdurige ziekenhuisverblijven de tolerantie voor drugs kan verminderen, waardoor het risico op overdosering toeneemt wanneer patiënten het drugsgebruik hervatten na hun vertrek.
De auteurs roepen op tot onmiddellijke verbeteringen in de ziekenhuiszorg voor patiënten die het risico lopen op BMA-ontslag, met name patiënten met stoornissen in middelengebruik. Voorgestelde interventies zijn onder andere het verzekeren van toegang tot OAT tijdens de ziekenhuisopname, betere pijn- en ontwenningsbehandeling en het bieden van cultureel veilige medische zorg om het stigma te minimaliseren dat vaak de drijfveer is voor voortijdig ontslag.
Om de risico's na ontslag te verminderen, beveelt het onderzoek verschillende strategieën aan, zoals het verstrekken van naloxon kits voor thuisgebruik, het verbeteren van de follow-up na ontslag en het uitbreiden van de toegang tot diensten voor consumptie onder toezicht. Het onderzoek benadrukt ook de noodzaak van begeleiding na ontslag door zorgverleners om het aantal overdoses bij deze kwetsbare groep te verminderen.
De bevindingen van het onderzoek komen op het juiste moment nu British Columbia blijft vechten tegen een overdosiscrisis, die nog verergerd wordt door de prevalentie van fentanyl op de illegale drugsmarkt. Door BMA-ontslag te identificeren als een belangrijke risicofactor voor overdosering, biedt dit onderzoek cruciale gegevens voor het ontwikkelen van gerichte interventies om patiënten te beschermen die anders kort na het verlaten van het ziekenhuis met levensbedreigende gevolgen te maken zouden kunnen krijgen.
Dit onderzoek is een oproep tot actie voor gezondheidszorgsystemen om het ontslagbeleid te verfijnen en uitgebreidere ondersteuning te bieden aan patiënten die worstelen met middelengebruik en andere sociale gezondheidsdeterminanten.
Het volledige onderzoek kan hier worden geraadpleegd (clearnet).