Ορισμένα ναρκωτικά, όπως τα μανιτάρια, όχι μόνο προκαλούν παραισθήσεις στους ανθρώπους, αλλά μπορούν επίσης να μειώσουν τα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και άλλων συναισθηματικών διαταραχών. Οι επιδράσεις αυτών των ουσιών μπορεί να είναι ιδιαίτερα ισχυρές όταν οι trippy εμπειρίες μετατρέπονται σε πνευματικές εμπειρίες.
Όταν οι γιατροί είπαν στον Clark Martin το 1990 ότι είχε μόνο ένα χρόνο ζωής λόγω καρκίνου των νεφρών τετάρτου σταδίου, δεν είχαν ιδέα πόσο πολύ θα αντιστεκόταν στις προβλέψεις των φαρμάκων. "Είμαι ακόμα εδώ " - λέει σήμερα.
Ωστόσο, η δήλωση αυτή στερείται της χαράς που θα περίμενε κανείς από τον επιζώντα ενός πολυετούς αγώνα. Τα χρόνια της θεραπείας και οι συνεχείς απειλητικές για τη ζωή θεραπείες έχουν αφήσει τα σημάδια τους πάνω του, τον έχουν φθείρει και τον έχουν καταβάλει. "Ήταν δύσκολο και αφόρητο " - λέει ο Μάρτιν.
Το 2010, σχεδόν 20 χρόνια μετά τη μάχη του με την ασθένεια, έπεσε πάνω σε ένα ασυνήθιστο ερευνητικό πρόγραμμα. Στους συμμετέχοντες δεν προσφέρονταν θαυματουργά χάπια για τη συρρίκνωση των όγκων. Αντ' αυτού, έπαιρναν ψυχεδελικές ουσίες: οι επιστήμονες του εγκεφάλου έψαχναν μια απάντηση στο πώς τα παραισθησιογόνα, τα οποία μεταβάλλουν την αντίληψη και τη σκέψη, μπορεί να επηρεάζουν την ψυχική υγεία. "Πάντα με ενδιέφεραν τα ψυχεδελικά, αλλά δεν τα είχα δοκιμάσει ποτέ. Φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω " - παραδέχεται ο Martin, ο οποίος ήταν συνταξιούχος κλινικός ψυχολόγος.
Όταν οι γιατροί είπαν στον Clark Martin το 1990 ότι είχε μόνο ένα χρόνο ζωής λόγω καρκίνου των νεφρών τετάρτου σταδίου, δεν είχαν ιδέα πόσο πολύ θα αντιστεκόταν στις προβλέψεις των φαρμάκων. "Είμαι ακόμα εδώ " - λέει σήμερα.
Ωστόσο, η δήλωση αυτή στερείται της χαράς που θα περίμενε κανείς από τον επιζώντα ενός πολυετούς αγώνα. Τα χρόνια της θεραπείας και οι συνεχείς απειλητικές για τη ζωή θεραπείες έχουν αφήσει τα σημάδια τους πάνω του, τον έχουν φθείρει και τον έχουν καταβάλει. "Ήταν δύσκολο και αφόρητο " - λέει ο Μάρτιν.
Το 2010, σχεδόν 20 χρόνια μετά τη μάχη του με την ασθένεια, έπεσε πάνω σε ένα ασυνήθιστο ερευνητικό πρόγραμμα. Στους συμμετέχοντες δεν προσφέρονταν θαυματουργά χάπια για τη συρρίκνωση των όγκων. Αντ' αυτού, έπαιρναν ψυχεδελικές ουσίες: οι επιστήμονες του εγκεφάλου έψαχναν μια απάντηση στο πώς τα παραισθησιογόνα, τα οποία μεταβάλλουν την αντίληψη και τη σκέψη, μπορεί να επηρεάζουν την ψυχική υγεία. "Πάντα με ενδιέφεραν τα ψυχεδελικά, αλλά δεν τα είχα δοκιμάσει ποτέ. Φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω " - παραδέχεται ο Martin, ο οποίος ήταν συνταξιούχος κλινικός ψυχολόγος.
Ωστόσο, χάρη στην υποστήριξη ενός μέντορα, η συμμετοχή στη μελέτη του φάνηκε λιγότερο επικίνδυνη. Αυτός ο μέντορας ήταν επιστήμονες από το τμήμα ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, οι οποίοι ανήκαν στον νέο τομέα της ψυχεδελικής έρευνας.
Υπό το πρίσμα των πιο φιλελεύθερων κανονισμών, άρχισαν να μελετούν πώς οι ψυχοτρόπες ουσίες μπορούν να βοηθήσουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Μελέτες από όλο τον κόσμο έχουν δείξει ότι τα ναρκωτικά αυτά μπορούν να σπάσουν καθιερωμένα νοητικά πρότυπα, να βοηθήσουν στην καταπολέμηση των εθισμών, να ανακουφίσουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, να μειώσουν τους υπαρξιακούς φόβους και να βελτιώσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Επιπλέον, οι επιστήμονες παρατήρησαν μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή: όταν οι άνθρωποι έχουν πνευματικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια ταξιδιών, είναι πιο πιθανό να σπάσουν τους εθισμούς και να γίνουν πιο ευτυχισμένοι ή πιο ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μυστικιστικές εμπειρίες μπορούν να πάρουν πολλές μορφές, από το να νιώθουν την παρουσία του Θεού ή κάποιου ανώτερου όντος μέχρι μια βαθιά σύνδεση με τον κόσμο γύρω μας και το χρόνο από τη στιγμή της ύπαρξης μέχρι τη Μεγάλη Έκρηξη και τους μακρινούς ορίζοντες.
Λόγω της σύνδεσης μεταξύ μυστικιστικών εμπειριών και ιατρικών αποτελεσμάτων, οι ερευνητές, συμπεριλαμβανομένων των συναδέλφων τους στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, προσπαθούν να κατανοήσουν γιατί οι άνθρωποι έχουν αυτές τις υπερβατικές εμπειρίες, πώς μπορεί να επηρεάσει θετικά τον εγκέφαλό μας και τι επιπτώσεις έχει αυτό στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γενικότερα.
Υπό το πρίσμα των πιο φιλελεύθερων κανονισμών, άρχισαν να μελετούν πώς οι ψυχοτρόπες ουσίες μπορούν να βοηθήσουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Μελέτες από όλο τον κόσμο έχουν δείξει ότι τα ναρκωτικά αυτά μπορούν να σπάσουν καθιερωμένα νοητικά πρότυπα, να βοηθήσουν στην καταπολέμηση των εθισμών, να ανακουφίσουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, να μειώσουν τους υπαρξιακούς φόβους και να βελτιώσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Επιπλέον, οι επιστήμονες παρατήρησαν μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή: όταν οι άνθρωποι έχουν πνευματικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια ταξιδιών, είναι πιο πιθανό να σπάσουν τους εθισμούς και να γίνουν πιο ευτυχισμένοι ή πιο ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μυστικιστικές εμπειρίες μπορούν να πάρουν πολλές μορφές, από το να νιώθουν την παρουσία του Θεού ή κάποιου ανώτερου όντος μέχρι μια βαθιά σύνδεση με τον κόσμο γύρω μας και το χρόνο από τη στιγμή της ύπαρξης μέχρι τη Μεγάλη Έκρηξη και τους μακρινούς ορίζοντες.
Λόγω της σύνδεσης μεταξύ μυστικιστικών εμπειριών και ιατρικών αποτελεσμάτων, οι ερευνητές, συμπεριλαμβανομένων των συναδέλφων τους στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, προσπαθούν να κατανοήσουν γιατί οι άνθρωποι έχουν αυτές τις υπερβατικές εμπειρίες, πώς μπορεί να επηρεάσει θετικά τον εγκέφαλό μας και τι επιπτώσεις έχει αυτό στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γενικότερα.
Ο Martin υπέγραψε για να συμμετάσχει στη μελέτη και εκπαιδεύτηκε μέσω μιας σειράς διαβουλεύσεων με τον William Richards, κλινικό ψυχολόγο στην Ιατρική Σχολή του Johns Hopkins. Την ημέρα της εμπειρίας, καθόταν σε έναν καναπέ σε ένα γραφείο που είχε μετατραπεί σε έναν άνετο χώρο με έναν Βούδα, αέρινα έργα ζωγραφικής και απαλό κίτρινο φως.
Ωστόσο, η αρχή της εμπειρίας δεν ήταν εύκολη. Αφού πήρε ψιλοκυβίνη - μια παραισθησιογόνο ουσία που βρίσκεται στα μαγικά μανιτάρια - έγειρε προς τα πίσω, έβαλε μια μάσκα στα μάτια του και άκουσε κλασική μουσική, ενώ οι ερευνητές παρακολουθούσαν τις εμπειρίες του. Μόλις όμως η ουσία άρχισε να επιδρά, πανικοβλήθηκε. "Τα πάντα στο δωμάτιο έγιναν άγνωστα " - θυμήθηκε ο Μάρτιν, εξιστορώντας τι συνέβη όταν έβγαλε τη μάσκα. "Οι φωνές δεν έβγαζαν πια νόημα". Κάθισε όρθιος, ευχόμενος μέσα του να μπορούσε να τρέξει έξω και να βρει κάτι που θα τον επανέφερε σε μια οικεία πραγματικότητα.
Βλέποντας την αγωνία του, ο Richards έβαλε απαλά το χέρι του γύρω από τον ώμο του Martin. Δεν είπε λέξη, δεν προσπάθησε να τον παρηγορήσει, αλλά απλώς έμεινε κοντά του, βοηθώντας τον να συγκεντρωθεί στο οικείο, ακόμη και όταν ο Μάρτιν γλίστρησε σε μια εντελώς νέα κατάσταση.
Η ψιλοκυβίνη κατέλαβε σταδιακά το μυαλό του και ο Μάρτιν βρέθηκε σε ένα είδος καθεδρικού ναού. Ή, όπως αισθάνθηκε, σε ένα γυμναστήριο με βιτρό που έμοιαζε με ιερό.
"Σκέφτηκα, αν μου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να μιλήσω, αυτή είναι η στιγμή " - θυμάται.
Στη συνέχεια, κάλεσε τον Θεό να επικοινωνήσει μαζί του.
Ωστόσο, η αρχή της εμπειρίας δεν ήταν εύκολη. Αφού πήρε ψιλοκυβίνη - μια παραισθησιογόνο ουσία που βρίσκεται στα μαγικά μανιτάρια - έγειρε προς τα πίσω, έβαλε μια μάσκα στα μάτια του και άκουσε κλασική μουσική, ενώ οι ερευνητές παρακολουθούσαν τις εμπειρίες του. Μόλις όμως η ουσία άρχισε να επιδρά, πανικοβλήθηκε. "Τα πάντα στο δωμάτιο έγιναν άγνωστα " - θυμήθηκε ο Μάρτιν, εξιστορώντας τι συνέβη όταν έβγαλε τη μάσκα. "Οι φωνές δεν έβγαζαν πια νόημα". Κάθισε όρθιος, ευχόμενος μέσα του να μπορούσε να τρέξει έξω και να βρει κάτι που θα τον επανέφερε σε μια οικεία πραγματικότητα.
Βλέποντας την αγωνία του, ο Richards έβαλε απαλά το χέρι του γύρω από τον ώμο του Martin. Δεν είπε λέξη, δεν προσπάθησε να τον παρηγορήσει, αλλά απλώς έμεινε κοντά του, βοηθώντας τον να συγκεντρωθεί στο οικείο, ακόμη και όταν ο Μάρτιν γλίστρησε σε μια εντελώς νέα κατάσταση.
Η ψιλοκυβίνη κατέλαβε σταδιακά το μυαλό του και ο Μάρτιν βρέθηκε σε ένα είδος καθεδρικού ναού. Ή, όπως αισθάνθηκε, σε ένα γυμναστήριο με βιτρό που έμοιαζε με ιερό.
"Σκέφτηκα, αν μου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να μιλήσω, αυτή είναι η στιγμή " - θυμάται.
Στη συνέχεια, κάλεσε τον Θεό να επικοινωνήσει μαζί του.
Κατά τη διάρκεια του χρόνου που ο Ρίτσαρντ επέβλεπε το ταξίδι του Μάρτιν, ο ίδιος και ο συνάδελφός του στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, Roland Griffiths, προσπάθησαν να τονίσουν τη σημασία του έργου τους στον τομέα της ψυχικής υγείας και της θεραπείας του εθισμού. Η καίρια έρευνά τους, συμπεριλαμβανομένου του βιβλίου του Ρίτσαρντς "Sacred Knowledge: Psychedelics and religious experiences" του 2015 , ενέπνευσε μια νέα γενιά μελετητών και αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία του Κέντρου Σπουδών Ψυχεδέλειας και Συνείδησης του πανεπιστημίου το 2019.
Το κέντρο αυτό απασχολεί σήμερα περίπου 30 άτομα, συμπεριλαμβανομένων τόσο έμπειρων ερευνητών όσο και φοιτητών, με τον Griffiths να εκτελεί χρέη διευθυντή.
Το ίδρυμα αγκαλιάζει και χρησιμοποιεί ενεργά τα στερεότυπα της ψυχεδελικής κουλτούρας, όπως επισημαίνει ο συντονιστής της έρευνας και πρώην μεταπτυχιακός φοιτητής Ian Geithner. Για παράδειγμα, στο γραφείο του κρέμεται μια ταπισερί που απεικονίζει ένα μανιτάρι και το μάτι που βλέπει τα πάντα, ενώ μια απολαυστική λάμπα λάβας συμπληρώνει την ατμόσφαιρα.
Όταν ο Griffiths είδε για πρώτη φορά τη λάμπα, ο Geithner σκέφτηκε ότι ο διευθυντής μπορεί να τη βρει "αντιεπαγγελματική", αλλά αντ' αυτού αναφώνησε ενθουσιασμένος: "Πάει πολύς καιρός από τότε που έχω δει κάτι τέτοιο!".
Το έργο των Griffiths και Richards συνεχίζει μια παράδοση επίσημης επιστημονικής έρευνας που ξεκίνησε το 1962 με ένα πείραμα που ονομάστηκε "Πείραμα της Μεγάλης Παρασκευής" και διεξήχθη από τον Walter Panke, γιατρό θεολόγο και μεταπτυχιακό φοιτητή του Χάρβαρντ. Συγκέντρωσε συμμετέχοντες από τοπικές τάξεις θεολογίας, οι οποίοι έπαιρναν είτε ψιλοκυβίνη είτε εικονικό φάρμακο στο υπόγειο ενός παρεκκλησίου, ενώ άκουγαν τη μετάδοση της Μεγάλης Παρασκευής που μεταδιδόταν από πάνω. Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες περιέγραφαν τις εμπειρίες τους και ο Πάνκε αξιολόγησε τις αφηγήσεις τους χρησιμοποιώντας κριτήρια που καθιέρωσε ο φιλόσοφος Γουόλτερ Στέις το 1960, τα οποία περιλάμβαναν την αίσθηση ενότητας με το σύμπαν, την αλληλεπίδραση με κάτι ιερό και την αίσθηση υπερπραγματικότητας.
Περίπου το 40 τοις εκατό των συμμετεχόντων στο "Πείραμα της Μεγάλης Παρασκευής " παρουσίασαν αποτελέσματα που πληρούσαν όλα τα "πολύ καλά" κριτήρια. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Richards, ενώ εργαζόταν στο Κέντρο Ψυχιατρικών Ερευνών του Maryland, δημοσίευσε μαζί με τον Panke ένα άρθρο με τίτλο "Οι επιδράσεις του LSD και του πειραματικού μυστικισμού".
Περίπου το 40 τοις εκατό των συμμετεχόντων στο "Πείραμα της Μεγάλης Παρασκευής " παρουσίασαν αποτελέσματα που πληρούσαν όλα τα "πολύ καλά" κριτήρια. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Richards, ενώ εργαζόταν στο Κέντρο Ψυχιατρικών Ερευνών του Maryland, δημοσίευσε μαζί με τον Panke ένα άρθρο με τίτλο "Οι επιδράσεις του LSD και του πειραματικού μυστικισμού".
Ωστόσο, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, νέοι νόμοι στις Ηνωμένες Πολιτείες στράφηκαν κατά της ψυχεδελικής έρευνας, καθιστώντας την παραγωγή και την πώληση αυτών των ουσιών παράνομη τόσο για ψυχαγωγική όσο και για κλινική χρήση.
Τα ψυχεδελικά συνδέθηκαν με την αντικουλτούρα των χίπις, ενώ ορισμένες έρευνες, που διεξήχθησαν μεταξύ άλλων από προσωπικό της CIA, έγιναν αμφιβόλου δεοντολογίας, επιδεινώνοντας την κατάσταση.
Η μελέτη αυτών των ουσιών εξαρτιόταν από την έγκρισητου FDA και της Υπηρεσίας Φαρμάκων, γεγονός που ουσιαστικά σταμάτησε τις περισσότερες έρευνες όπως το έργο του Pahnke- η χρηματοδότηση και οι άδειες για τέτοια θέματα χορηγούνταν με μεγάλη απροθυμία. Ο Griffiths, ο οποίος είχε εδραιωθεί στον τομέα της ψυχοφαρμακολογίας, μεταπήδησε στη μελέτη των εθισμών στο αλκοόλ, τον καπνό και τα ηρεμιστικά. Μόνο αφού καθιερώθηκε ως σοβαρός ερευνητής ήταν σε θέση να παρουσιάσει στις αρχές ένα υγιές σχέδιο για τις μελέτες του.
Τα ψυχεδελικά συνδέθηκαν με την αντικουλτούρα των χίπις, ενώ ορισμένες έρευνες, που διεξήχθησαν μεταξύ άλλων από προσωπικό της CIA, έγιναν αμφιβόλου δεοντολογίας, επιδεινώνοντας την κατάσταση.
Η μελέτη αυτών των ουσιών εξαρτιόταν από την έγκρισητου FDA και της Υπηρεσίας Φαρμάκων, γεγονός που ουσιαστικά σταμάτησε τις περισσότερες έρευνες όπως το έργο του Pahnke- η χρηματοδότηση και οι άδειες για τέτοια θέματα χορηγούνταν με μεγάλη απροθυμία. Ο Griffiths, ο οποίος είχε εδραιωθεί στον τομέα της ψυχοφαρμακολογίας, μεταπήδησε στη μελέτη των εθισμών στο αλκοόλ, τον καπνό και τα ηρεμιστικά. Μόνο αφού καθιερώθηκε ως σοβαρός ερευνητής ήταν σε θέση να παρουσιάσει στις αρχές ένα υγιές σχέδιο για τις μελέτες του.
Μετά από μια μακρά παύση, το 2000 ο Griffiths και ο Richards, τότε στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, ήταν οι πρώτοι που έλαβαν άδεια και χρηματοδότηση για να συνεχίσουν την αυστηρή έρευνα για την ψιλοκυβίνη. Συνέχισαν από εκεί που σταμάτησε ο Pahnke, ερευνώντας τις μυστικιστικές εμπειρίες και τις επιδράσεις τους στην ψυχική κατάσταση υγιών εθελοντών.
Οι ερευνητές προσπάθησαν να ανακαλύψουν πώς η ψιλοκυβίνη επηρεάζει τη διάθεση και τον ψυχισμό ανθρώπων με σταθερή ψυχική κατάσταση, καθώς και πώς οι αλλαγές αυτές σχετίζονται με τις πνευματικές πτυχές που μπορεί να εκδηλωθούν κατά την έκθεση στην ουσία.
Οι Griffiths και Richards τόνισαν στην εργασία τους ότι πολλοί πολιτισμοί έχουν μια παράδοση αιώνων στη χρήση παραισθησιογόνων, μια κληρονομιά που αρχίζει να αναγνωρίζεται από την επιστημονική κοινότητα αντί να απορρίπτεται ως ξεπερασμένη ή μη δυτική.
Η πρώτη προσπάθεια των ερευνητών εκτελέστηκε με αυστηρότητα και ήταν μια επικαιροποιημένη εκδοχή του πειράματοςτης Μεγάλης Παρασκευής. Στη διπλά τυφλή μελέτη, 36 εθελοντές έλαβαν ψιλοκυβίνη και στη συνέχεια εικονικό φάρμακο - ή το αντίστροφο. Ως αποτέλεσμα, το 61% των συμμετεχόντων είχε μια πλήρως μυστικιστική εμπειρία. Ένας από αυτούς περιέγραψε μια συνάντηση με τον Θεό, ο οποίος εμφανίστηκε ως χρυσές ροές φωτός, διαβεβαιώνοντάς τους ότι τα πάντα στον κόσμο ήταν τέλεια, παρά τους περιορισμούς της ανθρώπινης αντίληψης. Περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, τα δύο τρίτα των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι η εμπειρία αυτή ήταν μία από τις πιο σημαντικές της ζωής τους.
Οι ερευνητές προσπάθησαν να ανακαλύψουν πώς η ψιλοκυβίνη επηρεάζει τη διάθεση και τον ψυχισμό ανθρώπων με σταθερή ψυχική κατάσταση, καθώς και πώς οι αλλαγές αυτές σχετίζονται με τις πνευματικές πτυχές που μπορεί να εκδηλωθούν κατά την έκθεση στην ουσία.
Οι Griffiths και Richards τόνισαν στην εργασία τους ότι πολλοί πολιτισμοί έχουν μια παράδοση αιώνων στη χρήση παραισθησιογόνων, μια κληρονομιά που αρχίζει να αναγνωρίζεται από την επιστημονική κοινότητα αντί να απορρίπτεται ως ξεπερασμένη ή μη δυτική.
Η πρώτη προσπάθεια των ερευνητών εκτελέστηκε με αυστηρότητα και ήταν μια επικαιροποιημένη εκδοχή του πειράματοςτης Μεγάλης Παρασκευής. Στη διπλά τυφλή μελέτη, 36 εθελοντές έλαβαν ψιλοκυβίνη και στη συνέχεια εικονικό φάρμακο - ή το αντίστροφο. Ως αποτέλεσμα, το 61% των συμμετεχόντων είχε μια πλήρως μυστικιστική εμπειρία. Ένας από αυτούς περιέγραψε μια συνάντηση με τον Θεό, ο οποίος εμφανίστηκε ως χρυσές ροές φωτός, διαβεβαιώνοντάς τους ότι τα πάντα στον κόσμο ήταν τέλεια, παρά τους περιορισμούς της ανθρώπινης αντίληψης. Περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, τα δύο τρίτα των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι η εμπειρία αυτή ήταν μία από τις πιο σημαντικές της ζωής τους.
Στη συνέχεια, μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins διερεύνησε περαιτέρω τη σχέση μεταξύ ψυχεδελικών, πνευματικότητας και ποιότητας ζωής. Το 2011, οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες είχαν και πάλι μια μυστικιστική εμπειρία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα θετικές αλλαγές στη διάθεση και τη συμπεριφορά τους που παρέμειναν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρατηρήθηκε επίσης ότι οι άνθρωποι που βίωσαν μυστικισμό έδειχναν μεγαλύτερη ανοιχτότητα μετά τις συνεδρίες απ' ό,τι πριν από αυτές.
Οι επιστήμονες έχουν επίσης διερευνήσει αν τα ψυχεδελικά μπορούν να βοηθήσουν στις εξαρτήσεις.Το 2014, μια μικρή μελέτη με καπνιστές διαπίστωσε ότι το 80% των συμμετεχόντων μπόρεσε να κόψει το κάπνισμα μετά από αρκετές δόσεις ψιλοκυβίνης και γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας, μια σημαντική βελτίωση σε σχέση με τις παραδοσιακές μεθόδους.
Το έργο των ερευνητών κάλυψε επίσης τις επιδράσεις των ψυχεδελικών στο άγχος και την κατάθλιψη σε καρκινοπαθείς. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, παρατήρησαν ότι οι ουσίες αυτές ενεργοποιούσαν νέα νευρωνικά πρότυπα, μειώνοντας το φόβο και τη θλίψη.
Ο Clark Martin, ένας από τους συμμετέχοντες, δήλωσε ότι ενώ η ψιλοκυβίνη ήταν ενεργή, περίμενε μια απάντηση από τον Θεό, αλλά αντ' αυτού βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα όραμα της ύπαρξής του σε μια εύθραυστη φούσκα στην οποία ζούσαν και άλλοι άνθρωποι. Δεν προσπάθησε να αναλύσει ή να βγάλει νόημα από τα οράματα, απλώς τα βίωσε, κάτι που διέφερε από τη συνήθη λογική του σκέψη. Μετά τη συνεδρία, τα συμπτώματα της κατάθλιψής του εξαφανίστηκαν.
Οι επιστήμονες έχουν επίσης διερευνήσει αν τα ψυχεδελικά μπορούν να βοηθήσουν στις εξαρτήσεις.Το 2014, μια μικρή μελέτη με καπνιστές διαπίστωσε ότι το 80% των συμμετεχόντων μπόρεσε να κόψει το κάπνισμα μετά από αρκετές δόσεις ψιλοκυβίνης και γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας, μια σημαντική βελτίωση σε σχέση με τις παραδοσιακές μεθόδους.
Το έργο των ερευνητών κάλυψε επίσης τις επιδράσεις των ψυχεδελικών στο άγχος και την κατάθλιψη σε καρκινοπαθείς. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, παρατήρησαν ότι οι ουσίες αυτές ενεργοποιούσαν νέα νευρωνικά πρότυπα, μειώνοντας το φόβο και τη θλίψη.
Ο Clark Martin, ένας από τους συμμετέχοντες, δήλωσε ότι ενώ η ψιλοκυβίνη ήταν ενεργή, περίμενε μια απάντηση από τον Θεό, αλλά αντ' αυτού βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα όραμα της ύπαρξής του σε μια εύθραυστη φούσκα στην οποία ζούσαν και άλλοι άνθρωποι. Δεν προσπάθησε να αναλύσει ή να βγάλει νόημα από τα οράματα, απλώς τα βίωσε, κάτι που διέφερε από τη συνήθη λογική του σκέψη. Μετά τη συνεδρία, τα συμπτώματα της κατάθλιψής του εξαφανίστηκαν.
Οι ερευνητές, μεταξύ των οποίων και ο Alan Davis του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, προσπάθησαν να κατανοήσουν πώς η αντίληψη των μυστικιστικών εμπειριών σχετίζεται με τις νηφάλιες συναντήσεις με ανώτερες δυνάμεις. Για το σκοπό αυτό, διεξήγαγαν μια έρευνα στο Διαδίκτυο που συγκέντρωσε τις απόψεις περισσότερων από 4.000 ανθρώπων σχετικά με τις "συναντήσεις με τον Θεό" τόσο νηφάλια όσο και υπό την επήρεια ψυχεδελικών ουσιών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και οι δύο ομάδες συμφώνησαν ότι οι εμπειρίες τους ήταν ιερές και ουσιαστικές και πολλοί μη πιστοί έγιναν πιστοί μετά από τέτοιες εμπειρίες.
Ορισμένοι συμμετέχοντες αντιλαμβάνονταν τις συναντήσεις τους με θεϊκά όντα ως κατασκεύασμα του μυαλού τους, γεγονός που εγείρει ερωτήματα σχετικά με την πραγματικότητα αυτών των εμπειριών. Ο Davis τονίζει ότι ανεξάρτητα από την αληθοφάνεια τέτοιων γεγονότων, η αξία τους παραμένει υψηλή στο πλαίσιο των κλινικών αποτελεσμάτων.
Ανεξάρτητα από την πραγματικότητα ή τη φαντασία των μυστικιστικών εμπειριών, οι θετικές επιδράσεις τους στους ανθρώπους επιμένουν. Οι επιστήμονες διερευνούν τους χημικούς λόγους για τους οποίους τα ψυχεδελικά προκαλούν συναισθήματα πνευματικότητας.
Ο Roland Griffiths και ο Frederick Barrett του Πανεπιστημίου Johns Hopkins εξηγούν σε μια εργασία του 2017 ότι ορισμένα ψυχεδελικά επηρεάζουν τους υποδοχείς σεροτονίνης 5-HT2A, δημιουργώντας μια επίδραση που οι νευροβιολόγοι δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πλήρως. Οι ουσίες αυτές επηρεάζουν το δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας στον εγκέφαλο, το οποίο ενεργοποιείται κατά τη διάρκεια του εσωτερικού στοχασμού. Ως αποτέλεσμα της απενεργοποίησής του, είναι δυνατή η "διάλυση του εαυτού" και η απώλεια του αισθήματος της μοναξιάς, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει την ενιαία αίσθηση με το περιβάλλον.
Ορισμένοι συμμετέχοντες αντιλαμβάνονταν τις συναντήσεις τους με θεϊκά όντα ως κατασκεύασμα του μυαλού τους, γεγονός που εγείρει ερωτήματα σχετικά με την πραγματικότητα αυτών των εμπειριών. Ο Davis τονίζει ότι ανεξάρτητα από την αληθοφάνεια τέτοιων γεγονότων, η αξία τους παραμένει υψηλή στο πλαίσιο των κλινικών αποτελεσμάτων.
Ανεξάρτητα από την πραγματικότητα ή τη φαντασία των μυστικιστικών εμπειριών, οι θετικές επιδράσεις τους στους ανθρώπους επιμένουν. Οι επιστήμονες διερευνούν τους χημικούς λόγους για τους οποίους τα ψυχεδελικά προκαλούν συναισθήματα πνευματικότητας.
Ο Roland Griffiths και ο Frederick Barrett του Πανεπιστημίου Johns Hopkins εξηγούν σε μια εργασία του 2017 ότι ορισμένα ψυχεδελικά επηρεάζουν τους υποδοχείς σεροτονίνης 5-HT2A, δημιουργώντας μια επίδραση που οι νευροβιολόγοι δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πλήρως. Οι ουσίες αυτές επηρεάζουν το δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας στον εγκέφαλο, το οποίο ενεργοποιείται κατά τη διάρκεια του εσωτερικού στοχασμού. Ως αποτέλεσμα της απενεργοποίησής του, είναι δυνατή η "διάλυση του εαυτού" και η απώλεια του αισθήματος της μοναξιάς, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει την ενιαία αίσθηση με το περιβάλλον.
Ωστόσο, ο ερευνητής Ido Hartogson του Πανεπιστημίου Bar-Ilan υποστηρίζει ότι το αίσθημα του θείου δεν οφείλεται μόνο σε χημικές διεργασίες, αλλά και στην εντατικοποίηση του νοήματος που συνδέεται με την εμπειρία. Οι ιδέες του παραμένουν στη σφαίρα της φιλοσοφίας, αλλά η έρευνα με τη χρήση fMRI είναι δυνατή.
Παρά τα πολλά άλυτα ερωτήματα σχετικά με τα ψυχεδελικά, οι πρόσφατες εξελίξεις στην επιστήμη μειώνουν το στίγμα και προωθούν την έρευνα στον τομέα αυτό. Από τη δεκαετία του 1990, υπήρξε μια αναζωπύρωση της έρευνας, η οποία διεξάγεται πλέον σε ιδρύματα όπως το Imperial College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins.
Οι ψυχεδελικές θεραπείες παρουσιάζουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ένας ειρηνικός βασικός συμμετέχων στη μελέτη, ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρή κατάθλιψη, βοηθήθηκε από την ψιλοκυβίνη να ξυπνήσει την ελπίδα. Ένας άλλος συμμετέχων, ο Clark Martin, επικεντρώθηκε στην ενίσχυση των ανθρώπινων σχέσεων με τους αγαπημένους του αντί για αφηρημένες αντιλήψεις μετά τη χρήση ψυχεδελικών. Έτσι, τα ψυχεδελικά ανοίγουν νέους δρόμους στην κατανόηση και τη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών.
Παρά τα πολλά άλυτα ερωτήματα σχετικά με τα ψυχεδελικά, οι πρόσφατες εξελίξεις στην επιστήμη μειώνουν το στίγμα και προωθούν την έρευνα στον τομέα αυτό. Από τη δεκαετία του 1990, υπήρξε μια αναζωπύρωση της έρευνας, η οποία διεξάγεται πλέον σε ιδρύματα όπως το Imperial College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins.
Οι ψυχεδελικές θεραπείες παρουσιάζουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ένας ειρηνικός βασικός συμμετέχων στη μελέτη, ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρή κατάθλιψη, βοηθήθηκε από την ψιλοκυβίνη να ξυπνήσει την ελπίδα. Ένας άλλος συμμετέχων, ο Clark Martin, επικεντρώθηκε στην ενίσχυση των ανθρώπινων σχέσεων με τους αγαπημένους του αντί για αφηρημένες αντιλήψεις μετά τη χρήση ψυχεδελικών. Έτσι, τα ψυχεδελικά ανοίγουν νέους δρόμους στην κατανόηση και τη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών.