Είναι ο "εθισμός" στα ναρκωτικά μια ασθένεια του εγκεφάλου;

[Chem-Safe]

Το φάρμακο προκαλεί το πρόβλημα; Εσείς τι πιστεύετε;

---

 

[Paracelsus]

Εξαιρετικές ερωτήσεις. Τυπικά, χωρίς τον εγκέφαλο, ο εθισμός με τη συνήθη αντίληψή μας δεν θα είχε λειτουργήσει. Και οι περισσότερες από τις διαδικασίες που ευθύνονται για την κατάσταση αυτή συμβαίνουν ακριβώς μέσα και μεταξύ των νευρώνων. Ωστόσο, δεν θα έριχνα όλη την ευθύνη στον εγκέφαλό μας. Όπως επίσης και στις ίδιες τις ουσίες. Δεκάδες παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του εθισμού, ξεκινώντας από το γενετικό υλικό και την ευαισθησία σε εξωγενείς παράγοντες και καταλήγοντας στο κοινωνικό και πολιτισμικό υπόβαθρο μέσα στο οποίο γεννιόμαστε, διαμορφωνόμαστε και ζούμε. Και αυτές είναι μόνο οι αρκετά προφανείς και γνωστές μεταβλητές που έρχονται πρώτα στο μυαλό μας.

 

[Chem-Safe]

Αυτή είναι μια καλή απάντηση!

 

[cascade]

Ακριβώς, αυτά τα ιδρύματα είναι εκείνα που υποστήριξαν τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών και, πριν από λίγα χρόνια, θεωρούσαν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ως άρρωστα. Με αυτό εννοώ, σε ποια βάση το λένε αυτό;

 

[Chem-Safe]

Ακριβώς, αυτά τα ιδρύματα είναι εκείνα που υποστήριξαν τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών και, πριν από λίγα χρόνια, θεωρούσαν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ως άρρωστα. Με αυτό εννοώ, σε ποια βάση το λένε αυτό;

 

[Paracelsus]

Φυσικά, η θεσμική ιατρική υπόκειται σε λάθη και αποκλίσεις, οι οποίες σήμερα φαίνονται εξωφρενικές. Θέλω όμως να σημειώσω ότι η ιατρική δεν μπορεί να αναπτυχθεί απομονωμένη από την κοινωνία και τους θεσμούς της. Επίσης, όλα τα διαγνωστικά εγχειρίδια θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως πολύ απλουστευμένα βιβλία αναφοράς. Υπολείπονται πάντοτε των πραγματικών δεδομένων και παρέχουν αρκετά βασικές πληροφορίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από το ευρύτερο φάσμα των ειδικών, προκειμένου να συστηματοποιήσουν και να μειώσουν κατά κάποιο τρόπο σε μια ενιαία άποψη όλες τις πολύπλοκες διαδικασίες του σώματός μας, και ιδιαίτερα της συνείδησης.

 

[Chem-Safe]

Προέλευση
Τα περισσότερα στοιχεία που υποστηρίζουν ότι ο "εθισμός" είναι μια ασθένεια του εγκεφάλου προέρχονται από μελέτες που διεξήχθησαν στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 με πειραματόζωα στα οποία χορηγήθηκαν μεγάλες ποσότητες αμφεταμίνης ενδοφλεβίως, μερικές φορές μάλιστα απευθείας στον εγκέφαλο. Οι μελέτες αυτές διερεύνησαν τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιδράσεις των αμφεταμινών στη δομή και τη λειτουργία των νευρώνων. Ένα σταθερό συμπέρασμα είναι ότι μία και μόνο μεγάλη δόση αμφεταμίνης σε μη ανεκτικά ζώα προκαλεί εκτεταμένη βλάβη στους νευρώνες της ντοπαμίνης. Αυτή η νευροτοξικότητα μπορεί να αποτραπεί εάν χρησιμοποιηθούν αυξανόμενες δόσεις αμφεταμίνης επί αρκετές ημέρες στο ζώο. Με άλλα λόγια, η ανοχή είναι ένας προστατευτικός παράγοντας για τον εγκέφαλο,

Βλάβη στον εγκέφαλο: Θεωρία της ντοπαμίνης
Από εκεί δημιουργήθηκε η θεωρία της ντοπαμίνης, η οποία αποτελεί τη θεωρητική βάση που υπερασπίζεται από την NIDA, τη Nora Volkow και έναν ολόκληρο θόλο ανθρώπων. Αυτή η θεωρία έρχεται να μας πει, εν συντομία, αυτό που η NIDA βάζει στην ιστοσελίδα της:

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με αυτούς, υπάρχει μη αναστρέψιμη βλάβη στους υποδοχείς της ντοπαμίνης D2,

Μια από τις πιο αυστηρές μελέτες επί του θέματος το διερεύνησε σε άτομα που ήταν αποχή και τα αποτελέσματα που προέκυψαν έδειξαν ότι δεν μπορούσαν να βρεθούν διαφορές μεταξύ των ατόμων που ήταν αποχή και της ομάδας ελέγχου.

Η Nora Volkow, η διευθύντρια του NIDA, στάθμισε το θέμα, επιβεβαιώνοντας ότι ο εθισμός είναι μια χρόνια ασθένεια, αλλά ότι η απόδειξή του απαιτεί οι σημερινές τεχνικές να είναι πιο ευαίσθητες.

 

[OrgUnikum]

Όχι. Και μόνο το γεγονός ότι έχουμε πολύ περισσότερους υποδοχείς ντοπαμίνης και σεροτονίνης στο έντερο από ό,τι στον εγκέφαλο αρκεί για να διαψεύσει αυτόν τον μύθο.

 

[Paracelsus]

Δεν υπερασπίζομαι τον μύθο, αλλά σημειώνω ότι η πυκνότητα των υποδοχέων σε διάφορα μέρη του σώματος δεν έχει μεγάλη σχέση με κάποια από τις λειτουργίες τους. Δηλαδή, οι πολυάριθμοι υποδοχείς σεροτονίνης στο έντερο δεν θα έχουν άμεση σχέση με την επίδραση στη συνείδηση, τη συμπεριφορά και τις σκέψεις, όσο οι λίγοι αδελφοί τους στο κεντρικό νευρικό σύστημα έχουν αυτή την επίδραση.